Dietetyczne spaghetti do słoików, czyli lifestyle leniucha

O ile produkty krzyczące ze sklepowych półek, że są dietetyczne, przyprawiają mnie o mdłości (bo przez działanie takich komunikatów konsumenci dzielą produkty na odchudzające i tuczące, a przecież tuczące, bądź odchudzające są ilości, a nie produkty), tak dietetyczne spaghetti do słoików jest już OK.

Dietetyczne spaghetti do słoików

Polskie spaghetti robi się mniej więcej tak: po pracy wchodzi się do najbliższego sklepu. Należy kupić mięcho, makaron i sos. Wchodząc do domu wstawić wodę na makaron, mięso wrzucić na patelnie, a następnie dodać sosu. Całością polać makaron. Zapchać się tysiącem kilokalorii. Obejrzeć serial.

A gdyby tak można było skrócić cały proceder o czas smażenia mięsa i pick stop w sklepie? Przy niektórych makaronach skrócimy czas operacyjny do 5 minut. No dobra, kolejne 5 na zagotowanie wody.

Zrobimy dietetyczne spaghetti do słoików, które (w zależności od garnka, jakim dysponujecie) będzie można wykorzystywać przez kilka kolejnych tygodni.

Na czym polega jego dietetyczność?

• zmniejszenie kaloryczności – zjadacie taką samą objętość produktu, tak samo sycącą, a mniej kaloryczną (co jest pożądanym efektem przy diecie redukcyjnej)
• ograniczenie spożycia soli – sól nie ułatwia ochudzania, powoduje wzmożone zatrzymywanie wody w organizmie. Panie noszące jeansowe rurki mogą zrobić prosty test: ściągnąć spodnie. Ściągnąć spodnie i zerknąć na to, jak wygląda skóra na udach i łydkach. Jeśli odciskają się na niej szwy i długo powraca do gładkości – to może być jeden z objawów nadmiernego gromadzenia wody w organizmie (w zaawansowanych przypadkach można to zaobserwować nawet naciskając palcem na udo – skóra będzie dość długo powracać do pierwotnego stanu).
• rezygnujemy z konserwantów – postawmy tu znak równości między konserwantami, a przetworzonym jedzeniem. Nie chcesz cellulitu? Wywal z diety śmieci (do których bez wątpienia należy sos z torebki czy sos spaghetti ze słoika, który znajdziesz na sklepowej półce).

Zaletą poboczną jest oszczędność – przygotowując spaghetti do słoików samodzielnie, wydajemy mniej niż połowę kwoty, którą trzeba przeznaczyć na sklepowe sosy.

Jak przygotować proste spaghetti do słoików?

Moment na przygotowanie zdrowych zapasów mamy idealny, bo w sierpniu pomidory malinowe czy śliwkowe są dostępne za bezcen (wymieniam te typy, bo są słodkie i smaczne). Jeśli jesteście leniuchami, pomysł na pewno się sprawdzi. A im większymi leniuchami jesteście, w tym większy garnek powinniście się zaopatrzyć. Podaję przepis na 10 słoików 500 ml.

Lista produktów:

• 8 kg słodkich, dojrzałych pomidorów
• koncentrat pomidorowy 200 g (np. Pudliszki – wyprodukowany wyłącznie z pomidorów)
• 4 średnie czerwone cebule
• 4 średnie białe cebule
• główka czosnku (choć ja dorzucam… trzy razy więcej ze względu na czosnkove love <3)
• 1 łyżka soli
• 1 łyżka pieprzu
• 1/2 łyżeczki chilli (lub kilka zgniecionych suszonych papryczek)
• wszystkie liście z typowej „sklepowej” doniczki lub 2-3 łyżki suszonej bazylii
• jak wyżej lub jeszcze więcej 🙂 – świeże zioła są tu pożądane, bo nadają potrawie wyjątkowego aromatu, ilość można dawkować wedle własnych upodobań
• 5 liści laurowych
• kilka kulek ziela angielskiego
• około 100 ml oliwy z oliwek
• dla wersji mięsnej: 1,5 kg mielonego fileta z indyka/kurczaka, przyprawy wedle uznania

Ustaliliśmy już, że to wersja dla leniuchów, więc nie spodziewajcie się tutaj rytualnego przecierania pomidorów, mieszania przez 3 h w lewo, a przez kolejne 4 w prawo. Jasne, pewnie można uczynić ten sposób jeszcze smaczniejszym, ale proponuję maksymalnie ograniczyć czas konieczny na jego przygotowanie, a zaoszczędzone minuty poświęcić na bieganie wokół domu. Co do przypraw – nie będę oryginalna, jeśli powiem, że warto próbować dania co jakiś czas i modyfikować przepis pod własne kubki smakowe, ale tak właśnie jest. Powyższy przepis potraktujcie raczej jako sugestię, niż sztywne wytyczne.

Sposób przygotowania:

1. Cebulę i czosnek podsmażyć na oliwie (taaak może być na oliwie – do krótkotrwałego podsmażania się nadaje).
2. W międzyczasie sparzyć pomidory i ściągnąć z nich skórkę – 3/4 zblendować lub przetrzeć a 1/4 pokroić w dość dużą kostkę)
3. Zblendowane i pokrojone pomidory umieścić w garnku, dodać cebulę i czosnek oraz koncentrat. Gotować na wolnym ogniu, bez przykrywki, przez około godzinę
4. Po godzinie  dodać zioła, przyprawy (dobrze jest zmielić ziele angielskie i liść laurowy przed dodaniem), oliwę z oliwek. Gotować kolejną godzinę (lub więcej, do uzyskania odpowiedniej konsystencji sosu). Jeśli okaże się, że sos jest zbyt rzadki (co zależy w dużej mierze od użytych pomidorów) można dodać więcej koncentratu. Czas gotowania decyduje głównie o stopniu gęstości sosu, więc również możecie go dowolnie zmieniać.
5. Przelać cudo do słoików, pasteryzować (gotować słoiki w dużym garnku wypełnionym wodą na wolnym ogniu przez 25 minut

Ważne przy wersji mięsnej(!)

Mięso należy usmażyć, i dodać je dopiero do słoików. W ten sposób unikniecie ryzyka, że jeden słoik będzie ultra boloński, a inny wegetariański ;).

 Jeśli decydujecie się na przygotowanie wersji mięsnej, gotujcie słoiki co najmniej 30 minut, dwukrotnie w jednodniowych odstępach. Słoiki i nakrętki muszą być nowe, by zminimalizować ryzyko „puszczenia” zakrętki. Bezpiecznym (stwierdzone na podstawie doświadczeń babek, ciotek, taty i własnych) wówczas można przechowywać słoiki w ciemnym chłodnym miejscu około miesiąca, a w lodówce spokojnie do 2 miesięcy. Jednorazowa pasteryzacja powinna wystarczyć na około tydzień przechowywania w ciemnym, chłodnym miejscu i około 2 tygodnie w lodówce. Jeśli macie jakieś doświadczenie z wekowaniem mięsa – podzielcie się, z mojego wywiadu środowiskowego wynika, że każdy ma trochę inne sposoby.

Życzę smacznego! Mam nadzieję, że chętnie wykorzystacie ten pomysł, by odchudzić dotychczasowe spaghetii i zminimalizować częstotliwość kupowania gotowych produktów. Ostrzegam: jeśli raz przygotujecie domowe spaghetti do słoików, to te sklepowe przestaną być atrakcyjną opcją. Jakie są Wasze ulubione słoikowe dania? Jako szczęśliwa posiadaczka dużego garnka 😉 nie zawaham się go użyć, by przetestować Wasze propozycje.