Każdy – prędzej czy później – wchodzi na ścieżkę rozwoju zawodowego. Jedni niespiesznie spacerują pozwalając sobie na skoki w bok, a inni cisną sprintem prosto do celu. A ja? A ja zrobiłam sobie ultramaratonowy skok przez płotki. Po chaszczach. Slalomem. Boso. Aż wstyd przyznać, ...
Czytaj więcej→
Moja szefowa to całkiem wredna baba. Zmusza do nadgodzin, w nosie ma L4, na dobre słowo trzeba pracować tygodniami, a przy pierwszej lepszej okazji czepia się czegoś...
Czytaj więcej→
Zorientowałam się, że buduję poczucie własnej wartości i skuteczności na zewnętrznych ocenach, co jest tak skuteczne, jak próba ulepienia Burj Khalifa z kurzego gówna. Okej, widziałam na własne oczy w Kenijskiej wiosce, że jest możliwe wykorzystanie tego materiału do budowy lepianek, ale od najwyższego wieżowca ...
Czytaj więcej→
Z tym całym strachem, ryzykiem, odpowiedzialnością i rozważnością to trochę śmieszna sprawa. Dla mnie przejawem życia na krawędzi byłoby zdecydowanie się na skok z helikoptera ze spadochronem, a dla Felixa Baumgartnera będzie nim skok ze stratosfery. Może to dlatego, że bałam się wszystkiego przez większość życia. ...
Czytaj więcej→
Lada dzień moja firma kończy rok. Zakładając działalność nie spodziewałam się jakichś przełomowych zmian – przecież nadal chciałam zajmować się dokładnie tym samym. Jedyne, co miało się zmienić, to forma prawna. Tymczasem, zmieniło się wiele więcej. ...
Czytaj więcej→
To było chyba w 2009 roku, na początku liceum, gdy zobaczyłam Joannę Glogazę w kozakach za kolano. Byłam wtedy pewna dwóch rzeczy: chcę mieć takie kozaki i chcę założyć bloga. Kozaki okazały się za drogie, więc został mi jedynie blog. Nie ten, którego teraz czytasz. Pod inną ...
Czytaj więcej→
Ponoć Da Vinci powiedział kiedyś, że nawet najmarniejszy kot jest arcydziełem. W sumie tak. Figa to dostojna antyczna rzeźba, a Koka wygląda jakby zeszła z rysunku trzylatka (jak słusznie zauważyła Alina z Design Your Life). Ma krzywe uszy, krzywą plamę na nosie, ...
Czytaj więcej→
Kojarzycie ten moment, w którym kot zaczyna kręcić się w kółko podążając za własnym ogonem tak jakby upolowanie go miało być ostatnią rzeczą, która nada sens jego życiu? I ten kilkanaście sekund później, gdy orientuje się, że ojej, przecież to jego. Na chwilę przestaje. Jak ...
Czytaj więcej→
